In 2004 kochten we een Intex zwembad met opblaasbare rand, rond 3 meter en 90 cm diep. Hoewel we er met plezier in hadden gespetterd moest het uiteraard in 2005 een maatje groter. Het werd rond 4 m 20 en 1 m 10 diep.
Dat was een hele grote zak water en behoorlijk gezichtsbepalend in de tuin.
Aan het einde van zomer 2005 trokken we letterlijk de stop eruit met de opmerking: “Volgend jaar een echt zwembad, hoor”. De leeggelopen zak werd aan de kant gelegd en we hadden twee opties: schoonmaken of weggeven. Het werd weggeven en de familie Vonck werd de gelukkige, nieuwe eigenaar.
In de winter 2005-2006 vermaakte ik me met het oriënteren op internet. Heel wat zwembadsites uit Nederland en België werden bezocht. Wat een aanbod! Vanaf 2.500 euro al een fraai bad te koop. Nog wel even een “gaatje” graven en de boel opzetten, maar dat moest toch geen probleem zijn. Gelukkig woont er ook een verstandige vrouw in dit huis die zei dat we helemaal niets zelf gingen bouwen want dan werd het helemaal niks. We moesten eerst maar eens praten met een zwembadbouwer.
Vroeg in het voorjaar van 2006 bezochten we een zwembad-bouwer, voordat we naar binnen gingen hadden we ons budget al verhoogd naar 7.000 euro. “Maar dan wel inclusief alles hè”. Na een uurtje praten gingen we wat stil naar huis. De offerte komt er aan… “ Dat wordt zeker 12.000 euro” “Maar dan heb je ook wat” Inderdaad, ergens in de offerte stond het getal 12.000, alleen niet onder de streep en al helemaal niet inclusief BTW. “Dat moest goedkoper kunnen….”
Via internet vonden we een prachtig polyester bad, 9 x 6 meter met een mooie inlooptrap. En dat voor maar 6.500 euro. Komt natuurlijk nog wel het graven van dat “gaatje” bij maar dan hup, die bak er in en zwemmen maar. Gelukkig kende de leverancier een goede zwembadbouwer, Aquaroma.
Aquaroma reageerde direct op ons verzoek tot offerte. Na heel wat heen en weer mailen kwam Vincent van Aquaroma de situatie ter plekke bekijken en de offerte bespreken. Inmiddels was het ons al duidelijk dat we op een bedrag van 17.500 euro moesten rekenen. Tijdens het bezoek van Vincent werd uitgelegd dat er wel een hele grote kraan moest komen om het zwembad over het huis te takelen. Ook de grondwerkers zouden wat problemen hebben met het afvoeren van het zand. Dat is het nadeel van een gewone woonwijk. Zonder verwarming zou het zwemplezier ons snel vergaan en ook mochten we er van uitgaan dat na zijn vertrek de tuin opnieuw moest worden aangelegd. De duizendjes vlogen over tafel, maar de aangepaste offerte volgde nog. Een paar dagen later namen we een verstandige beslissing, 25.000 euro was echt te veel en we hebben het project afgeblazen.
Inmiddels was het juni 2006, warm en geen zwembad. Toch maar weer even een badje bij Blokker gehaald, klein en goedkoop. Voor 50 euro klaar inclusief pompje. En toch wilden we een echt bad.
Weer zoeken, maar dit keer in principe naar een opzetbad. Vrij snel een mooi bad gevonden. Snel te bouwen maar wel op een vlakke ondergrond. Neef Jelle kon natuurlijk de plek wel voorzien van een vlakke tegelvloer, maar zou het dan niet aardig zijn dat vloertje iets te verlagen. Inderdaad was het mogelijk het opzetbad deels in te graven. Zelfs helemaal ingraven was mogelijk. Een bak van 6 x 4 meter in je tuin is best groot en 1m35 is best hoog. Dan toch maar de grond in. Verder alle “overbodige luxe” weglaten. Aquaroma kwam op uurbasis bouwen. Mijn collega Arjen had nog een scheepskachel, in dank aangenomen. Bad besteld, levering binnen 3 weken.
Het grondwerk werd uitgevoerd door Reinier van “Redejo”. Zijn vakantie stelde hij er zelfs voor uit. Omdat je tijdens het opbouwen van het bad er ook nog omheen moest kunnen lopen was het nodig om ruim 35 m³ zand af te voeren. Een deel kon in de tuin worden gestort om later weer te gebruiken. Rond een uur of 11 ’s morgens een zenuwachtig telefoontje van Reinier. “ We komen hele dikke groene kabels tegen en durven niet verder te graven”. Gelukkig was mijn vriend Piet van Nimwegen aan het werk en hij gaf me de tip om het koopcontract van ons huis na te lezen. “Niets te vinden, Piet” Bij Click niets bekend en de gemeente wist ook niet van het bestaan. Omdat we er al zo lang wonen was het ons bekend dat er vroeger in de wijk een centraal antenne systeem was geweest, de mast stond net naast ons huis. Het stuk grond hebben we later bijgekocht. De “nieuwe” leidingen komen via de voorzijde de woning binnen. Het konden dus niet anders dan oude, loze leidingen zijn. “Zaag maar door Reinier, op mijn verantwoording” . Voor alle zekerheid toch maar wel even TV en telefoon gecontroleerd. Gelukkig niets aan de hand. Een paar uur later weer Reinier aan de lijn met de mededeling dat ze niet dieper konden dan 1m20 omdat ze grondwater tegenkwamen. Wat een gat ! En wat een bekijks! De volgende dag werd de betonvloer gestort. Tim, Bas en Arjen hielpen mee met het kruien van het beton. Kapot waren ze na afloop!
Het zwembad moest uit Frankrijk komen en kon toch niet binnen 3 weken worden geleverd. Levering werd een paar weken verschoven, precies in onze vakantie.
Een tegenvaller voor Tim en Bas, poolparties moesten worden afgezegd. Arjen had een grote lijst met wat er moest gebeuren als het zwembad kwam. Vincent van Aquaroma bellen, etc. Toen het bad eindelijk kwam was Vincent natuurlijk net op vakantie en inmiddels was het eind september 2006.
De tuinkast arriveerde en was na enige aanpassing aan de deuren, een prima technische ruimte voor de kachel en filterinstallatie.
Op 27 oktober was het dan eindelijk zover, Aquaroma (Vincent en Gesinus) begonnen te bouwen, geholpen door Arjen en ik. Aan het eind van de dag moest het bad eerst voor een klein deel met warm water worden gevuld. Schoenen en sokken uit, broekspijpen omhoog en de plooien van de liner eruit lopen. Geen onplezierig klusje. Hierna kon het bad verder worden gevuld met koud water: de kraan stond nog 20 uur open!
De ruimte om het bad moest worden gevuld met gestabiliseerd zand, zand met droog, kalkvrij cement. Een cementmolen werd gehuurd en Jelle zorgde voor zand. Arjen, Tim. Bas en ik reden zand, schepten het in de molen, cement erbij en storten maar. Omdat het zand van de parkeerplaats moest komen toch nog een hele klus. De 2e lading zand werd door Jelle en kornuiten gestort. Kijken hoe zij dat deden was toch leuker.
Aqua Roma kwam nog een keer terug om de filterinstallatie aan te sluiten en de lamp te plaatsen. Omdat Vincent de installatie van de lamp even was vergeten, moest er een klein laagje water uit het bad, ongeveer 3000 liter. Geen probleem want de pomp doet daar ongeveer een half uurtje over. Wegens gebrek aan afvoerslangen maar even de slang door de schutting gehangen. En dan is 3000 liter water eigenlijk best veel voor de tuin van de achterburen. Die hadden voorlopig geen last van onkruid, het chloorgehalte was ok.
Toen was Jelle weer aan de beurt, hij zorgde voor een mooi plateau van natuursteen. Het zagen van de stenen zorgde voor een heleboel rommel in het bad, veel filteren en scheppen zorgde gelukkig weer voor schoon water. Toch ook maar een schoonmaakrobot besteld. (De zogenaamde ‘Spoetnik” , maar niet uit Rusland hoor!)
Gesinus kwam nog een keer terug om de verwarmingsketel aan te sluiten, wat voorspoedig verliep. De ketel was zo vervuild dat we eerst een stofzuiger kochten om al het roet uit de ketel te halen. Toen was het eindelijk zover, de verwarming kon aan…. Helaas liep er geen diesel in de branderpot en ging Gesinus weer naar huis met de belofte te gaan zoeken naar een oplossing.
De volgende dag rook ik een diesellucht toen ik bij het zwembad ging kijken, de diesel was met enige vertraging toch gaan lopen en omdat de afsluiter niet helemaal dicht zat was dat ook naast de kachel te zien. Toen kon ik het niet laten de kachel aan te steken. De verwarming deed het wel maar reageerde niet op de knop van de carburateur. Dus lager of hoger zetten was er niet bij. De warmte van het uitstromende water was teleurstellend, je verwacht toch lekker warm water, maar helaas… Ellen en Tim gaven het op. Bas deed net of hij er nog in geloofde en samen hebben we lang bij de kachel gezeten, ook best gezellig. Er stroomt zo’n 6.500 liter water per uur door de warmtewisselaar, dat is iets meer dan de hoeveelheid water die uit de douche komt. Enig meet-
Arjen gaf advies, hij had nog een vergelijkbare carburateur aan boord en zou die wel even aansluiten om te testen. Als de kachel dan wel goed zou branden was het bewijs geleverd. Omdat het op donderdag zou gaan regenen besloot hij woensdagmiddag te gaan testen. Hij ging alvast sleutelen en toen ik een uurtje later naar huis reed regende het pijpenstelen. Inmiddels was het al half donker en trof ik Arjen al vloekend bij de verwarming aan. Zijn carburateur had een andere aansluiting en de handige Harry was onderdelen aan het uitruilen. Resultaat…..2 niet werkende carburateurs. Toen maar bij Kabola een nieuwe carburateur besteld.
24 november, watertemperatuur 7 graden Celsius, brrrrrr! Tim kon het niet hebben dat hij nog niet had kunnen zwemmen, trok zijn zwembroek aan en zei dat hij het water in zou gaan. Met het fototoestel in de aanslag wilden wij dat wel meemaken. Hij sprong er inderdaad in en schoot naar het midden van het bad. Hierdoor duurde het even voordat hij, proestend als een walrus, weer op de kant zat. Bibberend zei hij stoer dat het best meeviel en warempel ging hij nog een keer kopje onder. Toen wel snel de badjas aan en onder de warme douche.
Toen de carburateur werd geleverd had Aqua Roma het zwembad al winterklaar gemaakt. Filter leeg en pompinstallatie los. Installatie van de carburateur was dus niet zinvol, wachten maar tot het voorjaar. Inmiddels was het begin december.
Verhalen op internet praten over zwembadwater na de winter, zo groen als erwtensoep. Met heel veel filteren en chemicaliën weer is dat weer helder te krijgen. Dat moest toch te voorkomen zijn. Op internet is niets te vinden. Tijdens een bezoek aan het tuincentrum gezocht naar algicide en bij de vijverafdeling vonden we iets tegen algvorming, bedoeld voor Koi karpers. (onzin achteraf)
Door haken te plaatsen onder de randstenen van het plateau was het mogelijk om het winterzeil met rubbers netjes strak te spannen. Na een storm was het wel nodig een paar rubbers te vervangen maar het systeem werkte goed. Het gaas in het winterzeil laat regenwater door. Eind januari het waterniveau maar eens bekeken. Omdat er toch wel heel veel water wordt opgevangen was het niveau behoorlijk gestegen. Dompelpomp besteld. Het weer sloeg om en er kwam vorst. Dompelpomp aangezet en dit keer het water netjes in de put laten lopen. (Buurman blij!) Na een half uurtje was er genoeg water uit en kon de vorst komen, alleen die kwam niet echt.
In januari en februari bleef het water akelig helder, temperatuur wel inmiddels gezakt tot 5 graden.
(Wat een waterbehandeling!)
Ervaring met de oude zwembaden heeft geleerd dat het vervelend is om met veel chemicaliën het water te moeten schoon houden. Een internetcursus PH+, PH-
Maart 2007, het zonnetje schijnt. De zwembadkriebels komen tot een hoogtepunt. Mooi weer om de carburateur te installeren. Het lukte maar niet om een leiding dicht te krijgen, hoe hard ik ook de snelkoppeling aandraaide. Gelukkig woont Jan Lieben in de buurt. Hij had me al voorzien van een paar handige koppelingen. Gelukkig was hij bereid me even te helpen en met het juiste gereedschap had hij het probleem snel verholpen. Kraan open, beetje spiritus er in en lucifer erbij. De kachel brandde als een zonnetje. Ook reageerde de carburateur goed op de standenknop. En nou wilde ik toch echt weten hoelang het zou duren om het bad op te warmen. De berekende 2 graden per 4 uur werd net niet gehaald. Om te voorkomen dat de diesel weer op zou zijn hebben we op de laagste stand de kachel die nacht laten branden. Kennelijk door de lage nachttemperatuur bleek het water de volgende morgen slechts 2 graden warmer te zijn. Dus tank bijvullen en iets hoger die knop. Na een paar dagen stoken was de temperatuur gestegen tot 23 graden. Het kostte wel behoorlijk wat liters diesel maar het was strijden voor een goede zaak. Het bewijs werd op 7 maart geleverd dat het systeem werkte. ’s Avond was het water ruim 23 graden en het was natuurlijk Tim die met het idee kwam om te gaan zwemmen. Alleen Ellen keek toe maar Bas en ik konden ons ook niet bedwingen. Het moet een gek geluid zijn geweest, 3 mannen die in het water springen en bommetjes maken. Wat toen wel opviel was de temperatuur van het uitstromende water, echt lekker. Na het zwemmen onder de warme douche, toch ook wel erg lekker. Op de badkamer leek het wel of er een bom was ontploft, lekkende zwembroeken, stapel handdoeken en veel kleren. Ellen was er erg “blij” mee. (dat moet beter kunnen, heren)
De dagen hierna is er ook nog gezwommen maar toen hebben we de kachel maar uitgezet. Het doel was tenslotte bereikt. Blijven stoken zo vroeg in het seizoen is wel erg kostbaar. Bij een hogere buitentemperatuur moet 6 graden verwarmen in 24 uur haalbaar zijn. Het wachten is dus op een mooi voorjaar.
April 2007, wat een prachtig voorjaar. Regelmatig moet er diesel worden gehaald en de tank worden gevuld, een beetje knoeien is niet te voorkomen, diesellucht komt je tegemoet. Ook de buren zijn niet blij met de kachel en vragen regelmatig of hij uit kan. Kortom, een probleem. Schoorsteen flink hoger gemaakt in de hoop dat ze er dan minder last van hadden maar helaas. Op de een of andere manier staat de wind altijd hun kant op. Aquaroma heeft een warmtewisselaar op de CV-
Mei 2007: De afdekking is nog niet geregeld, Een bubbelzeil met oprolapparaat besteld bij onze Belgische vriend Rudy. Na 3 weken kwam het zeil, helaas rechthoekig in plaats van ovaal, hebben wij weer. Het bedrijf kwam keurig het zeil weer ophalen en na 2 weken arriveerde het zeil met de juiste afmetingen. Het zeil houdt de warmte vast en werkt prima. Blaadjes en zand vallen nu op het zeil en niet in het water. Alleen valt de rommel in het water bij het oprollen van het zeil.
Juli 2007. Wat een regen is er de afgelopen maanden gevallen, niet te geloven. 4 x zoveel als normaal. Als het even mooi weer was gingen de jongens natuurlijk zwemmen, de verwarming werkt prima.
Verjaardag van Opa Niezen (87) gevierd, bijna 30 man op visite. Kinderen van Peter hebben alleen maar gezwommen. Ze aten zelfs in het zwembad, bordje op de rand. Ondanks de 27 graden kwamen ze toch met blauwe lippen uit het water. Omdat we geen natte kindjes op de parketvloer willen hebben moesten ze zich in de studioschuur omkleden. Daar had ik de terrasverwarmer al aangezet en konden ze naast omkleden zich ook lekker opwarmen.
Augustus 2007. Na het feest heb ik het bad afgedekt en 10 dagen niet meer naar omgekeken. Dat kan dus echt niet, er zat flink alg in het bad. Pomp een backwash gegeven en de robot in het water gegooid. Die zorgde ervoor dat de alg lekker door het water werd geroerd. Het water leek steeds meer op erwtensoep. Chloor shockbehandeling gaf niet het gewenste resultaat. Snel vlokkenmiddel en algicide gehaald. Pomp 24 uur aan laten staan en gelukkig is het nu weer in orde.
Het tuinhuisje wil ik vervangen door een strandhuisje. Natuurlijk bestaat er geen strandhuisje met een diepte van 90 centimeter, dus wordt het zelf timmeren. Het huisje kan 2 meter 50 breed worden, dus ruim genoeg om een “kleedruimte” te maken.
Ook de afvoerleiding naar de put wil ik beter regelen. De slang ligt nu permanent door de tuin, moet beter kunnen.
Het zand uit het filter moet ik nog vervangen door glaskorrels. Die heb ik al even in huis. De glaskorrels zouden er voor zorgen dat het filter minder snel vol zit, ben benieuwd.
Update augustus 2011: Er is inmiddels veel gebeurd. Huisje is vervangen door een groter exemplaar. Afvoerleiding is permanent aangesloten. Pomp is vervangen, de nieuwe pompt 16.500 liter water per uur. Ook de glasparels doen hun werk goed. De verwarming werkt perfect. Het water is nu regelmatig 30 graden, echt de lekkerste temperatuur om te zwemmen.